Historia japońskiego minimalizmu w dizajnie

W ramach wykładu towarzyszącego wystawie 7 rzeczy japońskich, jej autor, projektant i krytyk dizajnu Dominik Lisik opowie o tradycyjnych źródłach i historycznych uwarunkowaniach, które wpłynęły na narodziny minimalizmu w kształtowaniu japońskich przedmiotów użytkowych.

Już w średniowiecznej Japonii powstała hołdująca prostocie i klarowności funkcji estetyka porównywana ze zdobyczami europejskiego powojennego modernizmu. Te obydwa nurty, geograficznie tak odległe, ideowo wydają się być niezwykle bliskie. Z biegiem historii oraz rozwojem japońskiej i europejskiej sztuki użytkowej, następowało ich obustronne oddziaływanie i przenikanie.

Za sprawą globalizacji i szerokiego otwarcia na Zachód, minimalizm japońskiego dizajnu zaczął być częściej doceniany w Europie, a jednocześnie coraz łatwiej udaje się nam zidentyfikować wpływy tradycyjnej japońskiej estetyki w dokonaniach zachodnich projektantów. Nie bez znaczenia jest wzrost tendencji proekologicznych u konsumentów i ewolucja w kierunku zrównoważonego podejścia w projektowaniu i produkcji przedmiotów użytkowych. Te dwa silne trendy świadczą o wyraźnej zmianie w zachodnim rozumieniu kultury materialnej i doskonale wpisują się w pełną szacunku dla naturalnego otoczenia filozofię zen leżącą u podstaw japońskiego minimalizmu.