Trudno mówić o papierze japońskim. Tysiące gatunków, setki warsztatów i wszystkie one połączone z historią, kulturą, religią i przyrodą kraju. Pisząc książkę, miałam świadomość, że wszystkie podejmowane przeze mnie tematy to tylko zarysowanie pewnych kwestii. Każdy etap technologii, każdy warsztat i wreszcie każdy arkusz można opisywać niestrudzenie, cały czas ujawniając nowe aspekty. Opisanie Wioski Papierniczej Echizen oraz rozdział poświęcony Żyjącemu Skarbowi Narodowemu – Ichibeiowi Iwano IX, są próbą wskazania indywidualnych cech washi. Wydobycia z ogromu anonimowych artystów tych kilku, których możemy posłuchać – i zobaczyć ich uśmiech.

Kontynuacja ponad 1400-letniej tradycji papiernictwa w Japonii jest symbolem tego, jak ludzki trud splata się ze sztuką, ofiarowując rzecz niezwykłą – washi, które w pięknej formie jest medium komunikacji, bo każda karta niesie ze sobą przekaz.

Najnowszy katalog z serii Biblioteki Muzeum Manggha towarzyszący otwartej 24 października wystawie Niewyczerpany papier. Echizen washi.