Kolekcja
Podstawę kolekcji Muzeum Manggha stanowią prace zgromadzone podczas jej działalności przez Fundację Kyoto–Kraków Andrzeja Wajdy i Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, a przekazane Muzeum w 2006 i 2007 roku. Fundacja, założona w celu zebrania funduszy na budowę Centrum Manggha, od 1994 roku otrzymywała dzieła sztuki, zarówno od artystów, jak i organizacji, z którymi współpracowała podczas tworzenia wystaw i wydarzeń kulturalnych. W 2007 roku decyzją Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Centrum Manggha otrzymało status muzeum. Nowa instytucja przejęła funkcje dawnej, jednakże gromadzenie dzieł sztuki i rzemiosła artystycznego – wschodniego i zachodniego – stało się jednym z jej najważniejszych statutowych zadań.
Ten konsekwentnie budowany zbiór tworzy przede wszystkim sztuka współczesna – japońska, koreańska i polska: obrazy, grafiki, rzeźby, instalacje, fotografie, rysunki i akwarele, plakaty, książki artystyczne, oraz rzemiosło artystyczne – ceramika, szablony farbiarskie katagami, kimona, maski i kostiumy teatru nō. Systematycznie uzupełniają go dary artystów, kolekcjonerów i przyjaciół Muzeum Manggha, a także zakupy. Znacząca ich część była prezentowana na wystawach w Muzeum Manggha i publikowana w towarzyszących im katalogach. Pozostałe – a jest ich większość – to nieznany szerszej publiczności intrygujący wizualny znak przenikania się Wschodu z Zachodem. Manggha jest jedynym w Polsce muzeum kolekcjonującym malarstwo inspirowane sztuką japońską, czego przykładem są dzieła polskiego japonizmu.
Sztukę współczesną reprezentuje przede wszystkim bogaty zbiór grafiki – artystycznej i użytkowej. Bez wątpienia do najcenniejszych należą prace wybitnego japońskiego artysty Toshihira Hamana, laureata Międzynarodowego Triennale Grafiki, oraz polskiego grafika Ryszarda Otręby; interesujący jest także dar Stowarzyszenia Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie, w którym dominują dzieła młodych, debiutujących twórców japońskich. Ważnym punktem kolekcji są współczesne plakaty: polskie do filmów japońskich (między innymi autorstwa Wojciecha Fangora, Jana Lenicy czy Waldemara Świerzego) oraz japońskie tak znanych projektantów jak Kenya Hara i Kōichi Satō. Do tradycji japońskich książek ilustrowanych (ehon) nawiązują książki artystyczne Aliny Kalczyńskiej-Scheiwiller, a ze współczesną mangą prowadzi inspirującą grę komiks Jakuba Woynarowskiego dedykowany Feliksowi Jasieńskiemu. Malarstwo XX i XXI wieku zbiorach Muzeum jest obecne pod różnymi postaciami: wschodniej w formie kaligrafii i zwoju oraz zachodniej jako oleje na płótnie.
Muzeum Manggha od początku swojego istnienia wystawia i gromadzi fotografie. W kolekcji znajdują się dwa unikatowe zbiory fotografii dokumentalno-reportażowej z podróży do Japonii w 1934 roku: polskiego Żyda Ze’eva Aleksandrowicza oraz niemieckiego historyka sztuki i etnografa Franza Stoedtnera. Współczesną fotografię reprezentują między innymi „kroniki miejskie” – portrety z Asakusy Hirō Kikaia oraz eksperymentalne obrazy natury Tomka Niewiadomskiego.
Tożsamość i oryginalność kolekcji Muzeum Manggha budują obrazy, szkicowniki, rysunki, gwasze i akwarele Andrzeja Wajdy, tworzone przez artystę podczas kolejnych etapów jego życia: z okresu studiów w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, z czasów przyjaźni z Andrzejem Wróblewskim i działalności Grupy Samokształceniowej, z łódzkiej „Filmówki”, szkice do filmów i spektakli, portrety znajomych, rysunki z podróży do Japonii. Jak pisał Wajda:
Nie jest to interpretacja, lecz chęć uchwycenia tego, co widziałem, w przekonaniu, że taka notatka pozostaje na zawsze w pamięci rysującego i powraca na każde żądanie.
Dawna sztuka japońska w Muzeum Manggha to niewielki, lecz interesujący zbiór – między innymi drzeworyty z XIX i XX wieku czy książki ilustrowane Hokusaia i Utamara. Odrębny zespół eksponatów pokazujących kulturę Japonii stanowią przedmioty związane z teatrem: maski teatru nō autorstwa Sōeia Ōgury, kimono czy lalka z teatru bunraku. Współczesne rzemiosło artystyczne bywa tworzone w Japonii zgodnie z wielowiekową tradycją, na przykład ceramika hakuji Manjiego Inouego czy szablony farbiarskie katagami – z rejonów Ise, stąd ich nazwa: Ise-katagami, ofiarowane przez ich twórcę Ishimiego Ōsugiego. Wraz z nimi trafiły do Muzeum Manggha rozmaite tekstylia, w tym kimona i pasy obi. Część kolekcji rzemiosła artystycznego wiąże się ściśle z działalnością Muzeum i funkcjonującą przy nim filią Chadō Urasenke.
