Krystyna Zachwatowicz-Wajda i Andrzej Wajda

Andrzej Wajda i Krystyna Zachwatowicz poznali się w 1971 roku. Reżyser szukał wtedy kogoś, kto pomógłby mu przygotować kostiumy do spektaklu Biesy w Starym Teatrze. Piotr Skrzynecki, twórca kabaretu Piwnica pod Baranami, a prywatnie przyjaciel Wajdy, polecił mu wtedy Krystynę Zachwatowicz. Praca nad tym projektem stała się początkiem ich wspólnego życia, miłości i owocnej współpracy teatralnej, filmowej i społecznej.

Obok pojawiło się jeszcze jedno wspólne uczucie – miłość do Japonii i sztuki tego kraju. Andrzej Wajda po raz pierwszy zachwycił się drzeworytami z kolekcji Jasieńskiego w trakcie wizyty na wystawie prezentowanej w Sukiennicach podczas niemieckiej okupacji, w 1944 roku. Tymi samymi zbiorami zainspirowała się dwadzieścia pięć lat później Krystyna Zachwatowicz, pracując nad projektami kostiumów i scenografii do Madame Butterfly w Teatrze Muzycznym (dzisiejszej Operze Krakowskiej).



Kiedy w 1987 roku Andrzej Wajda otrzymał Nagrodę Kioto, przyznaną mu przez Fundację Inamori, postanowił przeznaczyć całą kwotę na budowę muzeum. Zgodnie z ideą Fundatorów Centrum Manggha (obecne Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha) miało stanowić dom dla zgromadzonej przez Feliksa „Mangghę” Jasieńskiego kolekcji sztuki Dalekiego Wschodu.

Wystawa To wszystko da się zrealizować, zorganizowana z okazji 30-lecia powstania Muzeum Manggha, jest hołdem dla Fundatorów Instytucji – Andrzeja Wajdy i Krystyny Zachwatowicz-Wajdy. Wystawa to opowieść o ich życiu i twórczości, a historia ta opowiedziana została w siedmiu rozdziałach dotyczących kolejno: życia prywatnego, początków aktywności artystycznej, twórczości teatralnej i filmowej, działalności społecznej, fascynacji Japonią oraz powstania Muzeum Manggha.