Malowania gór podejmowano się od zawsze, odkąd istnieje sztuka, zarówno w tradycji zachodniej, jak i dalekowschodniej. Początkowo w sztuce europejskiej idealizowane góry stanowiły element kompozycji – odległe, zamglone tła nowożytnych portretów i scen rodzajowych. Dopiero romantyzm uczynił je samodzielnym tematem sztuki nasyconym znaczeniami. Czy w XXI wieku malowanie gór jest jeszcze możliwe? Przecież fotografia cyfrowa i analogowa, kamera filmowa może przywołać zarówno realność gór, jak i wykreować ich trójwymiarowe wizje. Prezentowane na wystawie Przenikanie góry w Galerii Europa – Daleki Wschód wielkoformatowe kompozycje Beaty Zuby skupią naszą uwagę, nasze spojrzenie na wycinku wysokogórskich łańcuchów. Malowane, a właściwie rzeźbione w farbie skalne masywy zdają się rozrywać krosna, rozsadzać płótno. Kobaltowe, szare, czarne niczym asfalt, jarzące się bielą, zdają się zapisem, nie tyle przebytych w górach dróg, ile emocji ich autorki.

Prezentacja twórczości Beaty Zuby w Muzeum Manggha wpisuje się w dialog polsko-japoński: artystka z Krakowa, niezwykle wrażliwa na naturę, portretuje góry, będące równocześnie jednym z najważniejszych motywów kultury Japonii. O górskich obrazach Beaty Zuby, Krystyna Czerni pisze: „Gdyby szukać tym obrazom malarskich antenatów, byłby to pewnie Leon Wyczółkowski i jego seria tatrzańskich arcydzieł: gór malowanych niemal monochromatycznie, w czerni i bieli, o różnych godzinach, przy zmiennym oświetleniu. Monumentalne, silnie skadrowane ujęcia masywów skalnych mistrzowsko operują skalą i światłocieniem, dochodząc niemal do granic abstrakcji”.


BEATA ZUBA
 
Od zawsze związana z Krakowem, absolwentka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie – dyplom w pracowni prof. Leszka Misiaka oraz Teresy Kotkowskiej-Rzepeckiej, aneks do dyplomu w I Pracowni Interdyscyplinarnej pod kierunkiem prof. Zbigniewa Bajka. Ukończyła również Studium Pedagogiczne, przygotowawszy pracę z arteterapii Interpretacja siebie poprzez kolor. 

Zajmuje się malarstwem, rysunkiem i fotografią, działa czynnie w Krakowskim Stowarzyszeniu Psychiatria i Sztuka. Członkini Związku Polskich Artystów Plastyków Okręg Krakowski. Stypendystka Instytutu Adama Mickiewicza – grant Promocja Kultury Polskiej na Świecie – oraz Nishieda Foundation w 2021 roku. W 2023 roku otrzymała Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Finalistka konkursu o Nagrodę Eibischa i Konkursu MGS Zakopane Moje Zakopane. Prowadzi artystyczną działalność edukacyjną. Współpracuje z Instytutem Kultury Willa Decjusza, gdzie prowadzi autorskie wykłady z cyklu Co malarz widzi za obrazem?, oraz ze Stowarzyszeniem Willa Decjusza, organizując zajęcia z malarstwa i oprowadzania po muzeach, za co została nominowana do nagrody Osobowości Roku 2022 przez „Gazetę Krakowską” i „Dziennik Polski”. 

Pokazała siedemnaście wystaw indywidualnych w kraju i za granicą (m.in. w: Galerii KRKA Lublana Słowenia; Galerii CENTRUM NCK; GM Częstochowa; Pałacu Sztuki w Krakowie; CSW Elektrownia Radom; Galerii Zamek Szczecin), brała udział w wielu wystawach zbiorowych, między innymi w 2021 roku wystawiała prace w Japonii na zaproszenie Nishieda Foundation w ramach wystawy Mountain. Wonder and Fear, prezentowanej w galerii Zuiun-an w Kioto oraz na festiwalu sztuki Tatsuno Art Project.

Projekt wystawy zrealizowany w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.