Rozważania na temat sztuki i estetyki japońskiej

Styl w japońskim malarstwie znany jako sumi-e jest unikatową sztuką, której początki w Japonii sięgają XIII wieku. Sumi-e, to malarstwo związane z filozofią zen, i w swoisty sposób wyraża tą filozofię. W związku z tym charakteryzuje się prostotą myśli, czynu i formy.

Sumi-e (sumi – czarny tusz, e – obraz), jest malarstwem w większości monochromatycznym. Obraz buduje się używając podstawowych pociągnięć pędzla jak linie i plamy, od głębokiej czerni poprzez wszystkie odcienie szarości do bieli tła papieru. Technika ta przez swą spontaniczność nie pozwala na retusz czy przemalowywanie.

Sumi-e jest „ilustracją” jedynego w swoim rodzaju momentu, który zainspirował artystę i sprowokował do szybkiego „zrealizowania” wizji, nie pozostawiając miejsca na intelektualną analizę. W tej sztuce udaje się wyrazić ludzkie emocje w najbardziej czystej formie, i tak sumie wydaje się być najbardziej prostym, „czystym” stylem w malarstwie.

Malowanie sumi-e rodzi się z potrzeby poszukiwania prawdy o świecie i rozumienia siebie samego. Jak długo ta chęć poszukiwania istnieje, tak długo nowe sumi-e będą tworzone.