490 małych i 49 dużych mis zostało wyeksponowanych w dolnej sali Galerii Europa – Daleki Wschód. Przestrzeń budynku zachwyciła artystkę swoimi prostymi, niewyszukanymi i spokojnymi formami, które stanowią idealne tło dla prezentowanych obiektów. Mimo olbrzymiej ilości prezentowanych obiektów każda misa domaga się poświęcenia jej uwagi z osobna, przyciąga wzrok szczegółami odróżniającymi ją od innych i otwiera oczy na nieskończoną różnorodność form.

W trakcie długich miesięcy czasochłonnej pracy artystka tworzyła każde naczynie zgodnie z tradycyjnymi regułami rzemiosła ceramicznego. W swojej czystej, prostej formie sprawiają wrażenie ponadczasowych. Każda misa stanowi zapowiedź trwałości, chociaż jest filigranowa i krucha. Każda z nich to unikat, charakteryzujący się własną, niemal transparentną glazurą z własną kolorystyką i wzorem. Smugi powstałe w wyniku procesu wypalania nadają naczyniom indywidualne oblicze. Niedoskonałość powierzchni Young-Jae Lee wykorzystuje celowo, aby wywołać odczucie jej surowości. Naczynia podejmują grę światła i cienia, uwarunkowaną przez otaczającą architekturę i intensyfikują ją. Miseczki „łapią” światło, które załamuje się na ich kopulastych kształtach i rzuca refleksy do środka kielichów, a wokół nich powstają niezliczone ilości cieni. Zapraszają gości, aby na chwilę przystanęli i wodzili oczyma nad niemal nieskończoną ilością znanych z codziennego użytku przedmiotów. Zmuszają one widza do zmiany perspektywy: raz patrzy na nie z góry, to znów klęka, aby przesunąć wzrokiem pomiędzy lśniącymi naczyniami. Tak jak misy ze swoimi rowkami, falowaniami, liniami i przejściami jednego koloru w drugi kojarzą nam się z krajobrazami, tak sama instalacja naczyń na podłodze tworzy poetycki krajobraz.

Misy w tej formie są naczyniami znanymi ludziom od prawieków. Każda z nich jest produktem rzemieślniczym, wykonanym ręcznie, i dlatego wszystkie są wyjątkowe. Noszą ślady rąk swojej twórczyni i procesu tworzenia na kole garncarskim oraz wypalania w piecu. Naczynia odróżniają się nie tylko poprzez swoją kolorystykę – również ich forma, wielkość i sylwetka są wyjątkowe. Każda z nich łączy doświadczenie i wizję artystyczną Young-Jae Lee. Doświadczenie, oparte na prastarej tradycji rękodzieła, artystka zdobyła, wytwarzając niezliczone ilości naczyń. Płaskie misy z tej grupy ze swoją średnicą przekraczającą pół metra są wprawdzie duże, niemniej artystka jest w stanie samodzielnie obrabiać je na kole garncarskim.

Do zajmowania się tą formą mis Young-Jae Lee została zainspirowana muzyką. Z utworu Oliviera Messiaena Quatuor pour la fin du temps (Kwartet na koniec czasu) czerpała inspirację dla swojej nowej twórczości. Ten francuski kompozytor ukończył Kwartet w 1941 roku jako jeniec niemieckiego obozu koncentracyjnego i podjął w swoim dziele motyw Apokalipsy Świętego Jana.

Young-Jae Lee to artystka koreańska, która od czterdziestu lat mieszka i tworzy w Niemczech. Urodziła się w Seulu w Korei Południowej i tam kształciła się w dziedzinie ceramiki. Edukację kontynuowała w Niemczech, dokąd przyjechała w 1972 roku. Po ukończeniu studiów artystycznych w Wiesbaden stworzyła swój pierwszy warsztat ceramiczny, uczęszczając jednocześnie na wykłady z historii sztuki na Uniwersytecie w Heidelbergu. Przez kolejne trzy lata była pracownikiem naukowo-artystycznym na Uniwersytecie w Kassel, a w 1987 roku objęła kierownictwo warsztatu ceramicznego Margaretenhöhe w Essen, który prowadzi do dziś.

Young-Jae Lee jest autorką programu Margaretenhöhe – projektantką, technologiem i menadżerem, a dorobek warsztatu cieszy się dużym uznaniem na międzynarodowych targach wzornictwa i zdobywa nagrody na konkursach designu. Warsztat wywodzi się z tradycji Bauhausu, a kolekcja naczyń użytkowych autorstwa ceramików manufaktury Margaretenhöhe wystawiana była na targach rzemiosła artystycznego i wzornictwa, w galeriach sztuki użytkowej w Niemczech i innych krajach Europy. Prace artystki eksponowano również w Japonii i w Korei Południowej.

Nie byłoby tego sukcesu bez osobowości, talentu, pracowitości i pasji Young-Jae Lee, które wyraziście manifestują się w jej dziełach, w autorskiej ceramice naczyniowej. Artystka jest laureatką m.in. takich nagród jak Bampi-Preis (1981) czy Bayerischer Staatspreis, a jej prace znajdują się w licznych muzeach i kolekcjach na świecie. Wystawa w Muzeum Manggha jest częścią wydarzeń organizowanych z okazji przyznania artystce tytułu doktora honoris causa Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu.