Prywatne – publiczne – nasze wspólne
O rozbudowie zbiorów Muzeum Manggha w oparciu o historie dwóch kolekcji
Historia muzeów, jak i samego muzealnictwa osadza się właściwie na idei podstawowej i dla ich funkcjonowania najważniejszej – kolekcjonowanie dzieł sztuki, bo o nim mowa, stanowiło przyczynek do prezentowania tej początkowo w nowożytnych gabinetach osobliwości (niem. Kunstkammer), a później w coraz bardziej okazałych gmachach muzealnych. U podłoża gromadzenia sztuki przez osoby prywatne nie leżały wyłącznie względy estetyczne, wysublimowany smak czy zainteresowania kolekcjonera. Budowanie własnej kolekcji dzieł sztuki miało różne uwarunkowania i innymi motywami było dyktowane.Dzisiejsze badania nad genezą budowania prywatnych kolekcji zostają poszerzone o perspektywę socjologiczną, antropologiczną i ekonomiczną, obejmującą całościowe spojrzenie na tę kwestię. Gdy sztuka przez lata gromadzona przez kolekcjonera staje się w dodatku jego wielką miłością, to zebrane obiekty, oprócz oczywistej wartości nadanej im przez rynek sztuki, nabierają jeszcze jednego znaczenia – sentymentalnego.
Prywatne kolekcje nierzadko trafiają do zbiorów muzealnych, czasami dzieje się to na drodze daru, czasami na drodze zakupu. Muzea prezentują swoje nabytki, zachęcają odbiorców do pogłębionych, intelektualnych poszukiwań na polu sztuki kształtując tym samym ich wrażliwość artystyczną. Podziwianie dzieła sztuki, czyli to, co kiedyś było prywatnym doświadczeniem kolekcjonera, jest od teraz doświadczeniem naszym wspólnym. Dzieło sztuki przechodzi z rąk prywatnych do wspólnego repozytorium kultury, którego muzeum jest rzeczywistym, ale nie jedynym reprezentantem.
Wystawami ARS LONGA. Drzeworyty ukiyo-e i shin-hanga z kolekcji Zygmunta Karolaka oraz Góra i (znowu) góra. Sto widoków góry Fudżi Hokusaia z kolekcji Eia Nakau chcemy przypomnieć o osobach kolekcjonujących dzieła sztuki. Pokażemy, jakimi ścieżkami sztuka trafia do instytucji – czasem jest to efekt dalekosiężnej strategii, czasem po prostu szczęśliwych zbiegów okoliczności.
Wystawy otworzymy debatą na temat kolekcjonowania i rozbudowy kolekcji Muzeum Manggha w oparciu o nowe nabytki zbiorów. W rozmowie, która odbędzie się 30 marca o godzinie 16.00 wezmą udział Agnieszka i Przemysława Karolak, córki kolekcjonera, Anna Katarzyna Maleszko, współkuratorka wystawy ARS LONGA oraz Masakazu Miyanaga, który uczestniczył w przekazaniu kolekcji ze zbioru Eia Nakau. Rozmowę poprowadzi Dyrektorka Muzeum Manggha, Katarzyna Nowak.
Liczba miejsc ograniczona. Na wydarzenie nie prowadzimy rezerwacji miejsc – decyduje kolejność zgłoszeń w dniu spotkania.
WSTĘP WOLNY.