Wystawa na jubileusz 30-lecia Muzeum Manggha

Na całym świecie ludzie kochają piękne kwiaty i układają je na różne okazje w swoim codziennym życiu. Podobnie jak wiersze – kompozycje kwiatowe mogą być formalne lub nieformalne, radosne lub smutne, spontaniczne lub poważne. Świętowanie specjalnych wydarzeń lub wyrażanie emocji za pomocą kwiatów jest częścią ludzkiej natury i zwyczajem wspólnym dla narodów we wszystkich krajach.

Świadomość, że piękno tkwi nie tylko w kwiatach w pełnym rozkwicie, ale także w liściach, gałęziach i trawach, jest wyjątkowa dla Japonii. To subtelnie rozwinięta wrażliwość estetyczna zrodzona z piękna japońskiego środowiska naturalnego. Większa część Archipelagu Japońskiego, rozciągającego się lekko niczym łuk na szerokim oceanie, położona jest w strefach umiarkowanych, gdzie w ciepłym i wilgotnym klimacie rosną różnorodne rośliny. To obfite naturalne otoczenie rozwinęło wśród Japończyków żywe i delikatne poczucie piękna roślin i ukształtowało w nich zarówno tradycje kulturowe, jak i unikalne spojrzenia na przyrodę.



Natura nieustannie się odradza. Wraz z upływem pór roku pojawiają się nowe liście, kwitną kwiaty i owoce. Niektóre kwiaty kwitną w ogrodach lub na łąkach, inne rosną w pobliżu stawów, lecz każdy z nich jest częścią naturalnego porządku, który nigdy nie przestaje się pięknie rozwijać. To właśnie świadomość tego porządku odzwierciedlonego przez wzrost każdej rośliny pozwala nam układać ikebanę. Jeśli uważnie obserwujemy naturę, miejsce każdej gałęzi, liścia i kwiatu, jeśli otwieramy się na to, czego nie widać, mamy możliwość tworzenia kompozycji wypełnionych ekspresyjnym, indywidualnym pięknem. Tak w ikebanie wyrażane są emocje i charakter autora.