Muzeum Manggha zaprasza na drugą z serii wystaw prezentujących japoński zbiór Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego (1861–1929), jednego z największych polskich kolekcjonerów i mecenasów sztuki. Jej tematem jest Fudżi, a także inne góry oraz wodospady.

Archipelag Japoński stanowi część podwodnego łańcucha górskiego, wznoszącego się z dna Oceanu Spokojnego ponad poziom wody, co sprawia, iż góry i wyżyny pokrywają 90 procent jego powierzchni. Ich najwyższy szczyt to Fudżi (3776 m n.p.m), o wierzchołku pokrytym śniegiem przez cały rok. Jej charakterystyczny kształt fascynował, budził podziw i trwogę, przede wszystkim stymulował uczucia religijne, buddyjskie i szintoistyczne. Uważano ją za górę świętą o boskim wyglądzie. Jej widok inspirował poetów, pisarzy i artystów. W drzeworytach Hokusaia i Hiroshigego zjawia się w rozmaity sposób, tak iż wydaje się, że artyści eksperymentowali, prowadząc z nią rodzaj artystycznej gry – jej efektem były oryginalne kompozycje, które przeobraziły sztukę Zachodu.

Na wystawie prezentujemy wizerunki tej świętej góry m. in. z najsłynniejszej serii „Trzydzieści sześć widoków góry Fudżi” Hokusaia, z nowatorskim drzeworytem „Burza poniżej szczytu [góry]” i „Sto widoków góry Fudżi” oraz z serii „Sto widoków słynnych miejsc w Edo” Hiroshigego.

Inne góry, groźne, trudne do sforsowania podczas podróży z Edo do Kioto, zjawiają się u Hiroshigego w mistrzowskiej serii „Pięćdziesiąt trzy stacje na gościńcu Tōkaidō”. Towarzyszą im przedstawienia wodospadów z różnych prowincji Japonii.

„A nad wyspami, niby potężny groźny władca, wzbijając się nad chmury, straszliwy niegdyś, a dziś niemy wulkan Fudżi.
Olbrzym, formy stożka, którego czub pokrywa śnieg – od wieków – na wieki.
Olbrzym, zewsząd widny, pełen potęgi i majestatu, milczący, a trwogę budzący, trwogę i uwielbienie. […]
Nie było może, nie ma i nie będzie w historii ludzkości, popularniejszego tematu, tematu, którego opracowanie wydałoby lub wydaćby zdołało taką ilość dzieł pierwszorzędnej wartości, a tak różnolitych, pod względem indywidualnego traktowania tematu i materyałów, w które pomysły wcielone zostały.
Fudżi – to prawie Japonia; Fudżi w sztuce japońskiej to prawie sztuka japońska.”
(Feliks „Manggha” Jasieński, 1911)

„mgła jak deszcz gęsta
dziś Fuji nie widziałem
nawet ciekawiej”
(Matsuo Bashō (1644–1694))



____________________________________________
Informujemy, że prace prezentowane na wystawie są wykonane z wrażliwych materiałów. Z tego powodu oświetlenie dzieł jest ograniczone. Przepraszamy za ewentualne niedogodności.

Projekt wystawy dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.