Wystawa stwarza rzadką okazję do obcowania z oryginalną sztuką Tybetu i Nepalu, zakorzenioną w wielowiekowej tradycji buddyzmu tybetańskiego, która nie tylko pozostaje wciąż żywa na Wschodzie, ale rozwija się dziś także na Zachodzie. Zgromadzone eksponaty można odbierać jako obiekty artystyczne i cieszyć się nimi na poziomie zewnętrznym, estetycznym – i do tego właśnie aspektu nawiązuje podtytuł wystawy. Ich walor stanowi zarówno kunsztowne wykonanie – praca nad jednym dziełem zajmuje artyście około pięciu lat – jak też zgodność z wymogami ikonograficznymi i ikonometrycznymi.

O prawdziwej wartości tych dzieł decyduje jednak głębokie symboliczne znaczenie, jakie mają one dla praktykujących buddyzm Diamentowej Drogi (Wadżrajany). Sztuka buddyjska jest bowiem ściśle związana z naukami o naturze umysłu i prowadzącą do oświecenia ścieżką medytacji. Posążki i malowane wizerunki buddów nie są wyobrażeniami otaczanych kultem bóstw, ale zwierciadłem, w którym odbija się bogactwo naszego w pełni urzeczywistnionego umysłu, nasza własna natura buddy. Przedmioty te pomagają w rozwinięciu właściwości takich jak nieustraszoność, nieuwarunkowana radość i aktywne współczucie. Większość z tych obiektów służy jako pomoc w medytacji i dlatego właściciele zazwyczaj nie pokazują ich publicznie.

Aranżacja wystawy nawiązuje do jednej z form, która w buddyzmie tybetańskim wyraża umysł w całym jego bogactwie, znanej jako Drzewo Schronienia. Przedstawia ono wszystkie aspekty oświecenia, uosabiane przez Trzy Klejnoty i Trzy Korzenie. Do Trzech Klejnotów należą: Budda, reprezentujący historycznego Buddę Siakjamuniego i oświecony stan umysłu, Dharma, czyli nauka Buddy oraz Sangha, czyli wspólnota praktykujących wraz z bodhisattwami. Do Trzech Korzeni natomiast należą Lama reprezentowany przez dużą niebieską postać Dordże Czanga i mistrzów buddyjskich z Indii i Tybetu, Jidamy, czyli formy, które symbolizują poszczególne aspekty oświeconego umysłu oraz Strażnicy usuwający zewnętrzne i wewnętrzne przeszkody na ścieżce. Przyjęcie schronienia w tych sześciu obiektach oznacza w buddyzmie tybetańskim wstąpienie na drogę prowadzącą ku ponadczasowym, nieuwarunkowanym wartościom.