Wystawa

KODOMO NO KIMONO

05.05.2019 - 25.08.2019

Wernisaż: 05.05.2019, 14.00

Opieka kuratorska: Csilla Schmitt Aranżacja wystawy: Joanna Haba Konsultacja merytoryczna: Anna Bielak Koordynacja: Barbara Karwat

Kimona dziecięce z kolekcji Kazuko Nakano
      

Kazuko Nakano od młodości kolekcjonuje dziecięce kimona, a w swoim zbiorze posiada ich blisko tysiąc sztuk, począwszy od strojów pochodzących z okresu Edo (1600–1868), aż do współczesności. Stroje codzienne, samurajskie kamishimo, kimona z okresu wojennego – to wszystko można znaleźć w kolekcji, naturalnie w rozmiarach dziecięcych. Jej kolekcjonerska pasja umożliwiła mi przyjrzenie się im z bliska i poznanie świata tych miniaturowych dzieł sztuki, jak również zaprezentowanie ich zainteresowanej publiczności dzięki cyklowi wystaw.

Ten różnorodny zbiór przybliża nam modę, ale i codzienność minionych wieków. Możemy w nim odnaleźć nie tylko wyszukane, noszone na specjalną okazję stroje świąteczne, lecz także te codziennie, zużyte i połatane, ze śladami recyklingu. Pojawiają się też motywy z kimon dla dorosłych, które nie pasują do dziecięcych ubrań, a zostały na nie przerobione. Te kimona nie odzwierciedlają uzyskiwanej zwykle podczas produkcji doskonałości wykonania. Ich przygotowanie można prawdopodobnie wyjaśnić względami ekonomicznymi, niemniej w moim odczuciu niosą one w sobie ogromną wartość poznawczą.

Wykonane za pomocą skomplikowanych technik kimona zabierają nas w świat symboli, fantastycznych stworów i mitów, które w naszych czasach pozostają w większości wypadków ukryte przed odbiorcą z Zachodu. To prawdziwe dzieła sztuki, z przeróżnymi motywami, i mogą być postrzegane jako swojego rodzaju haftowana lub malowana lista życzeń, w którą rodzice wyposażają swoje dzieci na dalszą drogę. Ten głęboko symboliczny język odsyła do pragnień o szczęściu, długim życiu, sukcesie, bogactwie, mądrości, zdolności, sile, wytrwałości oraz pięknie.

Przemyślenia Kazuko Nakano na temat wystawy

Kiedy zamykam oczy, spoglądam wstecz do czasów mojego dzieciństwa.
Zima: Ciepło z mojego ocieplonego watą kimona, które matka ogrzewała każdego ranka przy ognisku.
Wiosna: Promienie wiosny budzą lekkość odzieży Awase.
Lato: Chłód ubrań wyjściowych: kimon Hitoe z Chijimi, Asa lub też Ro.
Jesień: Uciecha z mojego długiego furisode podczas jesiennych dni świątecznych.

Kiedy otwieram oczy, osiemdziesiąt lat minęło jak we śnie.
W ciągu ostatnich siedemdziesięciu lat kimono stopniowo odchodziło z mojego codziennego życia.
Przez trzydzieści lat zbierałam zanikające z biegiem czasu dziecięce kimona.

Przed pięcioma laty moja ostatnia europejska wystawa (Francja, Szwajcaria, Austria, Holandia) wzbudziła zainteresowanie pani Schmitt, a jej pasja do japońskich kimon mnie zaraziła. Postanowiłam zatem wysłać moje 140 kimon w tę daleką podróż. Podczas przygotowań do wystawy to właśnie dzięki państwu Schmitt udało się uporządkować i skatalogować blisko 1000 kimon, które jeszcze nigdy nie były wystawiane w Europie Środkowej.

Ach, moje małe kimona mogą się prezentować na ziemi trzech państw środkowoeuropejskich!
Kiedy o tym myślę, dreszcz podniecenia przechodzi przez moje ciało.
Co więcej, przypominam sobie moje przepełnione szczęściem dzieciństwo, słoneczny poranek i wieczór, a teraz, będąc już w podeszłym wieku, żegnam się z moimi małymi kimonami i życzę im dobrej podróży.
Każde spotkanie jest wyjątkowe i bezpowrotne.
Uszczęśliwiona czekam na kolejne.
Kazuko Nakano, Nagai, Japonia, listopad 2018
Z japońskiego przełożyła Csilla Schmitt

PATRONAT HONOROWY

KONSUL HONOROWY JAPONII
W KRAKOWIE

NEWSLETTER
!Wypełnij to pole
!Wypełnij to pole